Hoe het begon
De Ruitervereniging is officieel in 1971 opgericht. Hiervoor was er al een ponyclub op het eiland van enkele paarden eigenaren. De initiatiefnemers toen waren Durk Postma, Freerk Visser, Paul Harthoorn en Anneke Bazuin. De stal was eigendom van Freerk Visser en stond op de plaats waar nu Tjebbeglop is. 's Zomers gingen de paarden naar buiten en logeerden er kampeerders in de stal. Al vrij snel werden er 2 gemeenschappelijke paarden bijgekocht en kreeg men de gelegenheid een stal op Zevenhuizen te kopen. Dat was het moment om een officiële vereniging op te richten. Zo kwam in 1971 de Ruitervereniging tot stand. Het idee was om iedereen die dat wilde, tegen lage kosten in de gelegenheid te stellen om paard te rijden. Zowel kinderen als volwassenen maakten hier gebruik van. Het initiatief bleek succes te hebben en al snel kwamen er meer paarden bij. Omdat Domeinen het land in de West zowel in de winter als in de zomer wilde laten begrazen werden er New Forrest pony's aangeschaft. Nu werd er niet alleen aan eilanders maar ook aan toeristen verhuurd. In de zomer als het erg druk was, werkte er een betaalde kracht om alles op rolletjes te laten lopen.


De stal stond echter tussen woonhuizen en de vliegen en lucht van paardenmest maakte het wonen in de nabijheid van de stal niet prettiger. Bovendien was de stal ook wat te klein en gevaarlijk dicht bij de weg gelegen. De gemeente Schiermonnikoog wilde op die locatie huizen bouwen en bood aan een nieuwe stal te bouwen op het bedrijventerrein. Dit was aan het begin van de 80'er jaren.


Hoe het nu is
Alhoewel de doelstelling van de vereniging nog het zelfde is, zijn er wel een aantal dingen veranderd. Zo mag er in principe niet aan niet-leden verhuurd worden. Dit is destijds uit het oogpunt van oneerlijke concurrentie ingesteld. Inmiddels hebben we zo'n 13 paarden/pony's die beweid worden in het Westerplasgebied en de Oosterreeweg. De vereniging heeft een aantal van ongeveer 200 leden die bestaan uit inwoners van Schiermonnikoog en (vaste) eilandbezoekers. Alle paarden/pony's kunnen door leden gehuurd worden om ritten over het eiland te maken maar er wordt wel gelet op ervaring van de ruiters en het karakter van de pony's. In principe worden er alleen gezamenlijke ritten gemaakt onder leiding van een begeleider van de vereniging. In de stal is plaats voor verenigingspaarden maar een aantal boxen worden aan eilander leden verhuurd om hun eigen paard te stallen.

Wekelijks worden er lessen gegeven aan kinderen, variërend van beginners tot gevorderden.
Ook wordt de manege voor privé lessen gebruikt. We proberen jaarlijks een aantal activiteiten voor de leden te organiseren zoals een uitje of strandrit, kerstrijden, wedstrijdjes et cetera.

De toekomst
Inmiddels staat de huidige manege er bijna 30 jaar, dit is te zien ook. Er is veel onderhoud nodig en de tand des tijds knaagt aan de gebouwen. Onderhoud is duur en vergt heel veel inzet van de vrijwilligers. Vrijwilligers die overigens steeds moeilijker zijn te krijgen. In een ponyclub gaat heel veel tijd zitten, denk maar aan het voeren, mesten, lesgeven, verzorgen van de pony's, onderhoud van het gebouw enzovoorts. We zijn de vrijwilligers dan ook zeer dankbaar dat ze hun kostbare tijd in de vereniging willen steken.
Inmiddels zijn er op Schiermonnikoog vanuit de Gemeente diverse plannen. Zo is er het structuurplan waarin een mogelijkheid besproken wordt om de manege geheel te verplaatsen naar een andere locatie. Een stap waartoe de vereniging de financiën niet heeft. Ook is momenteel de woningbouw een hot item. Mogelijk raakt de vereniging hierdoor zeer kostbare weidegrond rondom het dorp kwijt. En grond om een paard te beweiden is schaars op Schiermonnikoog. Dit zijn ontwikkelingen die de gemoederen binnen de vereniging bezig houden.
We zullen echter altijd proberen om weer een oplossing te vinden maar dit betekend altijd weer onderhandelen met gemeente, Natuurmonumenten, het waterleidingbedrijf enzovoorts. Vooral omdat de belangen nogal divers zijn.

De doelstelling
Er is al gewezen op het doel van de vereniging. Vanaf de oprichting is het altijd de bedoeling geweest om een plaats te creëren waar alle eilanders die dit willen, kunnen paardrijden. Daarom gebeurt ook alles op vrijwillige basis. Op die manier kunnen de kosten laag gehouden worden maar versterkt het ook de saamhorigheid.